ωοθηκικός

-ή, -ό, Ν [ωοθήκη]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ωοθήκη

2. φρ. α) «ωοθηκική αρτηρία»

ανατ. κλάδος τής κοιλιακής αρτηρίας

β) «ωοθηκικός βόθρος»

ανατ. κατάδυση τού περιτοναίου, όπου βρίσκονται οι ωοθήκες

γ) «ωοθηκική ανεπάρκεια»

ιατρ. έκκριση ελαττωμένων ποσοτήτων ορμονών από τις ωοθήκες

δ) «ωοθηκική κύηση» — η εξωμήτρια κύηση.